Ιστορικό . 

Παρά τη διαθεσιμότητα δημοσιευμένων δεδομένων για 4 πανδημίες που έχουν συμβεί 

τα τελευταία 120 χρόνια, υπάρχουν λίγες σύγχρονες πληροφορίες σχετικά με τις αιτίες θανάτου 

που σχετίζονται με πανδημίες γρίπης.

Μέθοδοι . Εξετάσαμε σχετικές πληροφορίες από την πιο πρόσφατη πανδημία γρίπης που εμφανίστηκε 

κατά την εποχή πριν από τη χρήση αντιβιοτικών, το 1918-1919 «Ισπανική γρίπη». πανδημία. 

Εξετάσαμε τομές πνευμονικού ιστού που ελήφθησαν κατά 58 αυτοψίες και εξετάσαμε παθολογικά και 

βακτηριολογικά δεδομένα από 109 δημοσιευμένες σειρές αυτοψίας που περιέγραψαν 8398 

μεμονωμένες έρευνες αυτοψίας.

Αποτελέσματα . Τα δείγματα μετά τη νεκροτομή που εξετάσαμε από άτομα που πέθαναν από γρίπη 

κατά τη διάρκεια του 1918-1919 παρουσίασαν ομοιόμορφα σοβαρές αλλαγές ενδεικτικές 

της βακτηριακής πνευμονίας. 

Τα βακτηριολογικά και ιστοπαθολογικά αποτελέσματα από δημοσιευμένες σειρές αυτοψίας εμπλέκονται 

σαφώς και με συνέπεια δευτερογενή βακτηριακή πνευμονία 

που προκαλείται από κοινά βακτήρια ανώτερης αναπνευστικής οδού στους περισσότερους θανάτους 

της γρίπης.

Συμπεράσματα . Η πλειονότητα των θανάτων στην πανδημία γρίπης του 1918-1919 πιθανότατα προήλθε 

άμεσα από δευτερογενή βακτηριακή πνευμονία που προκαλείται από κοινά βακτήρια 

ανώτερης αναπνευστικής οδού. 

Λιγότερα ουσιαστικά δεδομένα από τις επακόλουθες πανδημίες του 1957 και του 1968 συνάδουν με αυτά 

τα ευρήματα. 

Εάν η σοβαρή πανδημία γρίπης είναι σε μεγάλο βαθμό ένα πρόβλημα ιογενούς-βακτηριακής

 συμπαθογένεσης, ο προγραμματισμός πανδημίας πρέπει να υπερβεί την αντιμετώπιση της ιογενούς αιτίας 

με (π.χ. εμβόλια γρίπης και αντιιικά φάρμακα). 

Η πρόληψη, η διάγνωση, η προφύλαξη και η θεραπεία της δευτερογενούς βακτηριακής πνευμονίας, 

καθώς και η αποθήκευση αντιβιοτικών και βακτηριακών εμβολίων, 

θα πρέπει επίσης να αποτελούν υψηλές προτεραιότητες για τον προγραμματισμό πανδημιών.

  • σύστημα 
  • βακτήρια 
  • μικροβιολογία 
  • πνευμονικό παρέγχυμα 
  • πανδημίες