ΦΩΤΙΑ Η ΕΚΘΕΣΗ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΠΕΣΔΑ ΓΙΑ ΤΑ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ ΤΗΣ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΥ !!!

ΠΑΣΧΕΙ ΣΕ ΠΑΜΠΟΛΛΑ ΣΗΜΕΙΑ ΚΑΙ ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΕΤΑΙ ΑΣΥΜΦΟΡΟΣ ΚΑΙ ΑΝΕΦΑΡΜΟΣΤΟΣ

Σας δημοσιεύουμε την τεχνική έκθεση που εκπονήθηκε για λογαριασμό της ΠΕΔ Πελοποννήσου και οδήγησε στην λήψη απόφασης κατά του αναθεωρημένου ΠΕΣΔΑ. Ο κύριος στόχος της μελέτης είναι, όπως αναφέρεται σχετικά, ο έλεγχος σε βασικά σημεία του προτεινόμενου ΠΕΣΔΑ από τεχνικό ανάλογης ειδικότητας και η εισήγηση άποψης στην ΠΕΔ.

Ακολουθεί το κείμενο της τεχνικής μελέτης:

Μετά από εντατική μελέτη του κειμένου του προτεινόμενου ΠΕΣΔΑ Περ. Πελ/νησου φαίνονται τα εξής:

Στη μελέτη έχει πραγματοποιηθεί καταγραφή τόπων περιβαλλοντικού ενδιαφέροντος, πληθώρας περιβαλλοντικών παραμέτρων (μετεωρολογικοί, μορφολογικοί κ.α.) καθώς και υποδομών διαχείρισης απορριμμάτων στην Περιφέρεια Πελοποννήσου. Καταρχήν κρίνεται θετική η καταγραφή στο σύνολο της περιβαλλοντικής πληροφορίας (περιοχές του δικτύου natura 2000, βιότοποι, άλλες περιοχές περιβαλλοντικού ενδιαφέροντος κ.λπ.) καθώς ο προτεινόμενος ΠΕΣΔΑ πρόκειται να αποτελέσει το βασικό «εργαλείο» για το σύνολο των περιβαλλοντικών και άλλων μελετών που θα εκπονηθούν στη διάρκεια ισχύος του. Γι’ αυτό ακριβώς το λόγο όμως εφίσταται η προσοχή ώστε να μην υπάρχουν ελλείψεις σε αυτή την καταγραφή.

Δεν αναφέρονται στο κείμενο εγκατεστημένες δομές διαχείρισης υγρών αποβλήτων (εγκαταστάσεις επεξεργασίας λυμάτων – ΕΕΛ) μικρών οικισμών οι οποίες βρίσκονται κατασκευασμένες στην Περ. Πελ/νησου και συνδράμουν – αν και σε μικρές ποσότητες – στην παραγωγή λυματολάσπης ως ρεύμα των αστικών στερεών αποβλήτων (α.σ.α.). Είναι αναγκαία η πρόβλεψη της διαχείρισης του συνόλου της ιλύος βιολογικών καθαρισμών καθώς εκεί αντιμετωπίζουν τα βασικά προβλήματα αυτές οι μονάδες. Η παράλειψη εγκατάστασης πρόκειται να δημιουργήσει προβλήματα στην περιβαλλοντική αδειοδότησή της.

Ιδίως στην περιοχή της Αργολίδας συγκεκριμένα έργα διαχείρισης α.σ.α. έχουν τύχει περιβαλλοντικής αδειοδότησης όπως αυτό του Άργους – Μυκηνών και Ναυπλιέων  και του Κρανιδίου και δεν γίνεται αναφορά στην περιβαλλοντική αδειοδότηση αυτών των έργων. Αντ’ αυτού ειδικά του Άργους Μυκηνών και Ναυπλιέων παρουσιάζεται ως μη αδειοδοτημένο, υπό πρόταση και χωρίς χωροθέτηση. Η αναφορά ότι υπάρχει ο κίνδυνος πολύ καθυστερημένης υλοποίησής τους εξαιτίας των χρόνων αδειοδοτήσεων είναι εμφανώς λανθασμένος καθώς τα έργα αυτά έχουν ήδη αδειοδοτηθεί.

Κρίνεται επιτακτική στο κείμενο η αποκατάσταση των ΧΑΔΑ που λειτουργούν στην Περ. Πελ/νησου. Προτείνεται η μεταβατική διαχείριση ταυτόχρονα με την αποκατάσταση ΧΑΔΑ χωρίς να γίνεται αναφορά στην Εγκύκλιο 19/2011 (αρ. πρωτ. Οικ. 134468/7096) ΥΠΕΚΑ (ΑΔΑ: 456Μ0-ΗΑΞ) . Με βάση την παραπάνω πρώτα θα πρέπει να υποκατασταθούν οι ΧΑΔΑ από έργα διαχείρισης και έπειτα να αποκατασταθούν. Στο χρονοδιάγραμμα των έργων υλοποίησης: η υλοποίηση των έργων της μεταβατικής περιόδου και η αποκατάσταση των ΧΑΔΑ δεν μπορεί πρακτικά να συμπίπτει χρονικά. Προηγείται η υποκατάσταση των ΧΑΔΑ από έργα μεταβατικής διαχείρισης καθώς πρώτα θα πρέπει να εκτραπεί το ρεύμα που καταλήγει σε χωματερές σε κάποια δομή διαχείρισης και έπειτα να αποκατασταθούν αυτοί οι χώροι. Διαφορετικά δημιουργείται ο κίνδυνος εμφάνισης νέων χώρων ανεξέλεγκτης διάθεσης ενώ και στις μελέτες αποκατάστασης τέτοιων χώρων θα δημιουργούνται συνεχώς προβλήματα καθώς μέχρι τη σύνταξη των τευχών ο χώρος θα μεταβάλλεται καθημερινά.

Ο υπό πρόταση ΠΕΣΔΑ καταλήγει σε οριζόντια μέτρα τα οποία προτείνονται σε όλα τα σενάρια (Αφορούν τα πράσινα σημεία, οικιακή κομποστοποίηση, ευαισθητοποίηση, κ.α. τα οποία κρίνονται θετικά) και σε συγκεκριμένα έργα τα οποία εντάσσονται σε 2 σενάρια με το 1 να υποδιαιρείται σε 2 υποσενάρια.

Στο 1ο σενάριο ως 1ο υποσενάριο (ΙΑ) προτείνεται η υλοποίηση του ΣΔΙΤ όπως έχει υπογραφεί από την Περιφέρεια Πελ/νησου χωρίς την υλοποίηση άλλων έργων με την δημιουργία επιπλέον σταθμών μεταφόρτωσης κυρίως για τη μείωση του κόστους μεταφοράς.

Στο 1ο σενάριο ως 2ο υποσενάριο (ΙΒ) προτείνεται η υλοποίηση του ΣΔΙΤ με τον ίδιο τρόπο του 1ου σεναρίου αλλά με ελάχιστη εγγυημένη ποσότητα 150.000tn/έτος, τη δημιουργία σταθμών μεταφόρτωσης για τη μείωση του κόστους και τοπικές μονάδες κομποστοποίησης.

Στο 2ο σενάριο (ΙΙ) προτείνεται η μη-υλοποίηση του ΣΔΙΤ και η αποκεντρωμένη διαχείριση με τοπικές μονάδες σε επίπεδο Π.Ε. ή ΟΤΑ.

Ως προς τα σενάρια κρίνεται απαραίτητο να γίνουν οι εξής παρατηρήσεις – επισημάνσεις:

Και στα 2 προτεινόμενα σενάρια δεν αξιοποιούνται υφιστάμενες και εγκατεστημένες δομές διαχείρισης α.σ.α. Στα πλαίσια της εξοικονόμησης πόρων σε όλα τα έργα υποδομών θα πρέπει να αξιοποιούνται οι υφιστάμενες δομές, είτε αυτούσιες είτε να εκσυγχρονίζονται.  Δεν γίνεται αναφορά στο πως πρόκειται να χρησιμοποιηθούν αυτές οι μονάδες που κατασκευάστηκαν στο μέλλον και εάν ενδεχομένως μειώνουν τον όγκο των α.σ.α προς τελική διαχείριση και ανάλογα το συνολικό κόστος διαχείρισης. Αντίθετα προτείνονται νέα έργα και στα 2 σενάρια (ΙΑ και ΙΒ, ΙΙ).

Και στα 2 σενάρια δεν γίνεται αναφορά στα περιβαλλοντικά αδειοδοτημένα έργα προσωρινής διαχείρισης στην αξιοποίησή τους στη μεταβατική διαχείριση και στην μελλοντική αξιοποίησή τους στη συνολική διαχείριση. Αυτό θα μπορούσε να μειώσει το κόστος της συνολικής διαχείρισης στο 2ο σενάριο της αποκεντρωμένης διαχείρισης μέσω τοπικών μονάδων αλλά οδηγεί και σε μικρότερες ποσότητες προς διαχείριση στην περίπτωση κεντρικής διαχείρισης (σενάρια ΙΑ και ΙΒ).

Στο σενάριο ΙΒ ένα τμήμα των α.σ.α. οδηγείται σε τοπικές μονάδες προς κομποστοποίηση με τους σταθμούς μεταφόρτωσης (ΣΜΑ) να δέχονται μικρότερες ποσότητες. Παρ’ όλα αυτά οι ΣΜΑ φαίνονται να έχουν το ίδιο κόστος κατασκευής (9.1εκ €) αν και απαιτούνται μικρότερες εκτάσεις / δομές προσωρινής αποθήκευσης λόγω του ότι πρόκειται να δεχθούν μικρότερες ποσότητες απορριμμάτων.

Στο σενάριο ΙΑ δεν είναι ξεκάθαρο πως τηρούνται οι στόχοι που τίθενται από το Ευρωπαϊκό πλαίσιο και το νέο ΕΣΔΑ ως προς την ξεχωριστή συλλογή τουλάχιστον των βιοαποδομήσιμων υλικών και των ανακυκλώσιμων υλικών. Στην περίπτωση αυτή θα απαιτούνται επιπλέον δρομολόγια, ξεχωριστός χώρος προσωρινής αποθήκευσης εντός των ΣΜΑ με το κόστος να μην ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα από τις σχεδιασμένες μονάδες. Οι στόχοι που θέτει ο νέος ΕΣΔΑ αναφέρονται στον υπό πρόταση ΠΕΣΔΑ, υιοθετούνται από τον ΠΕΣΔΑ και θα καταστούν δεσμευτικοί άμα την έγκρισή του.

Στο σενάριο ΙΙ αν και αναφέρεται ο «βαθμός αβεβαιότητας» (Σελ. 7-45) εκτιμάται το λειτουργικό κόστος των τοπικών μονάδων διαχείρισης. Το κόστος της προσωρινής διαχείρισης κυμαίνεται μεταξύ 40-65€/tn με βάση τα περιβαλλοντικά αδειοδοτημένα έργα και τις εκτιμήσεις στις εγκεκριμένες ΜΠΕ ενώ αυτά περιλαμβάνουν πλέον στις ΑΕΠΟ και όρους για την απόσμηση και τις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου.

Στο σενάριο ΙΙ εκτιμάται το κόστος εγκατάστασης των τοπικών μονάδων διαχείρισης εμφανώς αυξημένο σε σύγκριση με τις προβλέψεις των τοπικών σχεδίων διαχείρισης. Συγκεκριμένες δομές προσωρινής διαχείρισης θα μπορούσαν να λειτουργήσουν ακόμα και ως μόνιμες εφόσον το παραγόμενο υπόλειμμα διατίθεται κατάλληλα. Αντ’ αυτού προωθούνται νέες μονάδες με εμφανώς αυξημένο κόστος.

Στο σενάριο ΙΑ εκτιμάται το κόστος διαχείρισης στα 51.6€/tn απορριμμάτων (Σελ 7-36). Εφόσον το έργο του ΣΔΙΤ (με βάση το κείμενο του προς έγκριση ΠΕΣΔΑ) έχει δυναμικότητα 200.000tn/έτος και οι πρώτοι 150.000tn (εγγυημένη ποσότητα) θα χρεώνονται 80.5€/tn ενώ οι υπόλοιποι 50.000tn θα χρεώνονται 35€/tn το μέσο κόστος ανά tn εφόσον στις μονάδες καταλήξει το σύνολο της δυναμικότητάς των 200.000tn θα  προκύπτει: (150.000×80.5+50.000×35)/200.000 = 69€/tn. Δεν φαίνεται ξεκάθαρα πως προκύπτει το μέσο κόστος στα 51.6€/tn.

Στη Σελ 7-31 αναφέρεται για το σενάριο ΙΑ: «Στη σύμβαση προβλέπεται εγγυημένη σύσταση των εισερχόμενων αποβλήτων. Συγκεκριμένα, προβλέπεται ότι η περιεκτικότητα σε ανακυκλώσιμα υλικά θα πρέπει να βρίσκεται εντός του εύρους 25 – 45% και η περιεκτικότητα σε βιοαποδομήσιμα υλικά θα πρέπει να βρίσκεται εντός του εύρους 52 – 70%.» Δεν είναι ξεκάθαρο πως τηρείται ο στόχος της ξεχωριστής συλλογής βιοαποδομήσιμων υλικών στην πηγή όταν αυτά θα πρέπει να περιέχονται στο ρεύμα των συμμείκτων που θα καταλήγει στο προτεινόμενο σενάριο. Ο συγκεκριμένος όρος αποτελεί αντικίνητρο για την αύξηση συστημάτων ΔσΠ και της επίτευξης των εθνικών στόχων με βάση τον ΕΣΔΑ.

Συγκριτικά με τις μονάδες του σεναρίου ΙΑ και ΙΒ οι οποίες αφορούν μονάδες σχεδιασμένες για 28 έτη τουλάχιστον, χωρίς απαίτηση εξέλιξης εάν το θεσμικό πλαίσιο της Ε.Ε. ή το Εθνικό πλαίσιο το επιβάλει, οι τοπικές μονάδες του σεναρίου ΙΙ είναι επεκτάσιμες, ευέλικτες σε εκσυγχρονισμό και οικονομικά ευέλικτες στη λειτουργία τους καθώς λειτουργούν χωρίς να είναι απαραίτητο ποσό εγγυημένης ποσότητας. Στα σενάρια ΙΑ και ΙΒ υπάρχει ο πραγματικός κίνδυνος εάν δεν καταλήγουν 150.000tn ως εγγυημένες ποσότητες εξαιτίας οικονομικών προβλημάτων να παύσουν τη λειτουργία τους απρόοπτα. Τέτοια φαινόμενα έχουν παρατηρηθεί σε μονάδες του Ην. Βασιλείου. Αντίθετα αυτό δεν συμβαίνει με τις τοπικές μονάδες οι οποίες μπορούν να λειτουργήσουν ανάλογα με τις παραγόμενες ποσότητες απορριμμάτων ευέλικτα σε κάθε περίοδο του έτους και υπό οποιεσδήποτε συνθήκες. Αυτό δε λαμβάνεται υπ’ όψη στην επιλογή της πλέον συμφέρουσας πρότασης.

Στον προτεινόμενο ΠΕΣΔΑ μελετώνται ως σενάρια 2 λύσεις οι οποίες είναι ήδη γνωστές και ήδη έχουν μελετηθεί είτε ως μελέτη ΣΔΙΤ από την Περιφέρεια είτε ως τοπικές μονάδες (μονάδες κομποστοποίησης, διαλογής, εκτροπής των ρευμάτων των α.σ.α.). Δεν μελετώνται άλλες τεχνολογίες ή νέες λύσεις για να υπάρχει ένα μεγάλο εύρος επιλογής της πλέον συμφέρουσας τεχνικοοικονομικά λύσης καθώς και των πλεονεκτημάτων και μειονεκτημάτων της κάθε λύσης. Ελλείψει κατασκευασμένων έργων διαχείρισης κάτι τέτοιο θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί.

Δεν μελετάται η μηδενική λύση. Η μηδενική λύση αποτελεί το status-quo με βάση το οποίο εκτιμώνται συγκριτικά τα πλεονεκτήματα ή μειονεκτήματα του κάθε φορά εξεταζόμενου σεναρίου. Η μηδενική λύση σε συγκεκριμένους ΟΤΑ αφορά πρακτικά τις ήδη εγκατεστημένες μονάδες. Σε άλλους ΟΤΑ που λείπουν παντελώς έργα διαχείρισης απορριμμάτων πράγματι δε χρίζει αναφοράς.

Η αρχή της εγγύτητας μελετάται μόνο ως προς το τμήμα της μεταφοράς (ΣΜΑ) των απορριμμάτων στις μονάδες διαχείρισης και όχι για τη χωροθέτηση των μονάδων διαχείρισης.

Στο σενάριο ΙΙ δεν μελετάται η εναλλακτική της χωροθέτησης ΧΥΤΥ σε επίπεδο συνεργασίας Π.Ε. εφόσον το κόστος κατασκευής και λειτουργίας σε μια τέτοια περίπτωση μειώνεται αισθητά. Το συνολικό κόστος σε αυτή την περίπτωση μπορεί να μειωθεί ακόμη παραπάνω με το σενάριο ΙΙ να είναι ελκυστικότερο.

Το σενάριο ΙΙ διαφέρει αισθητά από τις προβλέψεις των Δήμων για την κατασκευή τοπικών μονάδων σε επίπεδο εγκατάστασης. Οι τοπικές μονάδες εμφανίζονται με έως και 10πλάσιο κόστος από τις εκτιμήσεις στα τοπικά σχέδια διαχείρισης. Ακόμα όμως και με αυτή την εκτίμηση το συνολικό κόστος εγκατάστασης παραμένει η οικονομικότερη πρόταση. Στην επιλογή όμως του σεναρίου ΙΑ ως προτεινόμενου από τον ΠΕΣΔΑ φαίνεται να παίζει μεγάλο ρόλο η δημόσια συμμετοχή στο κόστος εγκατάστασης. Η πραγματική δυνατότητα υλοποίησης των έργων είναι κάτι που πρέπει να υπολογίζεται σε ένα τεχνικό κείμενο, οι δυνατότητες χρηματοδότησης όμως και του τρόπου υλοποίησης δεν θα πρέπει να είναι το μοναδικό κριτήριο επιλογής. Με βάση το οικονομικό κριτήριο του συνολικού κόστους κατασκευής των έργων το σενάριο ΙΙ είναι το επιλέξιμο και όχι το ΙΑ.

Δεν δίνεται βαρύτητα στα κριτήρια επιλογής σεναρίου και τουλάχιστον μια πινακοποιημένη λίστα κριτηρίων και σεναρίων ώστε να εξαχθεί σαφές συμπέρασμα επιλογής. Συγκεκριμένα:

Ως προς το κριτήριο της δημόσιας συμμετοχής στην κατασκευή των έργων το σενάριο ΙΑ είναι το επιλέξιμο.

Ως προς το κριτήριο του συνολικού κόστους εγκαταστάσεων το σενάριο ΙΙ είναι το επιλέξιμο.

Ως προς το κριτήριο του κόστους διαχείρισης σε €/tn δεν είναι ξεκάθαρο πως εξάγονται στον προτεινόμενο ΠΕΣΔΑ οι τιμές με τα σενάρια ΙΑ, ΙΒ να παρουσιάζουν το ίδιο κόστος και το ΙΙ το ίδιο κόστος ή ελαφρώς αυξημένο.

Ως προς το κριτήριο της εγγύτητας το σενάριο ΙΙ είναι το επιλέξιμο με κοντινότερες εγκαταστάσεις διαχείρισης στην πηγή παραγωγής αποβλήτων.

Ως προς το κριτήριο της πρόληψης-ελαχιστοποίησης-ΔσΠ το σενάριο ΙΙ είναι το επιλέξιμο με μικρότερο κόστος λειτουργίας ανά εγκατάσταση όσο αυξάνει η ΔσΠ και οι παραπάνω τεχνικές.

Ως προς το κριτήριο της περιβαλλοντικής αδειοδότησης τα κριτήρια ΙΑ, ΙΒ και ΙΙ εφόσον τυγχάνουν ή μπορούν να τύχουν περιβαλλοντικής αδειοδότησης κρίνονται όμοια εφόσον στη μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων και στην ΑΕΠΟ των έργων μπορούν να προβλεφθούν μέτρα εξάλειψης ακόμη και του συνόλου των επιπτώσεων.

Ως προς το κριτήριο του χρόνου υλοποίησης το σενάριο ΙΑ είναι το επιλέξιμο με το ΙΒ να ακολουθεί και το ΙΙ να υπολείπεται, αλλά χωρίς να εκτιμάται σωστά (εφόσον κάποιες μονάδες προσωρινής διαχ. έχουν αδειοδοτηθεί και οι υφιστάμενες είτε λειτουργούν είτε θα μπορούσαν να εξελιχθούν για να συμβάλουν στο ισοζύγιο).

Ως προς το κριτήριο υλοποίησης των στόχων του νέου ΕΣΔΑ και συγκεκριμένα της ΔσΠ και της ξεχωριστής συλλογής ρευμάτων το σενάριο ΙΙ κρίνεται ελκυστικότερο κυρίως εξαιτίας της τάσης εξέλιξής των μονάδων, τις ευχέρειας προσαρμογής σε μελλοντικές απαιτήσεις, της ξεχωριστής διαλογής ρευμάτων στην πηγή κ.α. Τα σενάρια ΙΑ και ΙΒ παρουσιάζουν ασάφειες ως προς τον τρόπο ξεχωριστής συλλογής στην πηγή τουλάχιστον των βιοαποδομήσιμων, της μεταφοράς τους (ως σύμμεικτα ή ως ξεχωριστά ρεύματα) και της τήρησης των εθνικών στόχων μέχρι το 2020.

Ως προς το κριτήριο της τάσης εξέλιξης και εκσυγχρονισμού στο μέλλον  το σενάριο ΙΙ φαίνεται ως επιλέξιμο.

Με βάση τα παραπάνω δεν είναι ξεκάθαρο γιατί από όλες τις διαθέσιμες τεχνικές που εφαρμόζονται στην Ε.Ε. για τη διαχείριση των α.σ.α. προτείνονται μόνο 2 λύσεις διαχείρισης και γιατί ακόμα από αυτές τις 2 λύσεις επιλέγεται το σενάριο ΙΑ ως το πλέον συμφέρον.

Συμπερασματικά και κυρίως εξαιτίας του γεγονότος ότι:

Μονάδες τοπικής (προσωρινής) διαχείρισης έχουν κατασκευαστεί στην Περιφέρεια και οι μη κατασκευασμένες έχουν αδειοδοτηθεί περιβαλλοντικά, στα πλαίσια εξοικονόμησης πόρων, αυτές πρέπει να αξιοποιηθούν. Επίσης ο χρόνος κατασκευής αδειοδοτημένων μονάδων κρίνεται εύλογος.

Οι εθνικοί στόχοι ως προς τη διαλογή στην πηγή, την ανά ρεύμα διαχείριση και την προώθηση της πρόληψης, επαναχρησιμοποίησης και ανακύκλωσης πρέπει να επιτευχθούν και οι τοπικές μονάδες είναι οι μόνες που εγγυώνται κάτι τέτοιο.

Οι μονάδες αποκεντρωμένης διαχείρισης (τοπικές μονάδες) θα μπορούσαν να λειτουργήσουν με μικρές τροποποιήσεις (σε ορθά μελετημένα έργα ακόμη και χωρίς τροποποιήσεις) και ως μόνιμες και αφορούν μικρό λειτουργικό κόστος αν όχι το ίδιο με τις κεντρικές μονάδες. Επίσης το κόστος κατασκευής συνολικά ακόμα και με την υπερδιαστασιολόγηση που παρατηρείται στην πρόταση είναι εμφανώς μειωμένο σε σχέση με κεντρικές μονάδες

ΧΥΤΥ προβλέπεται σε όλες τις περιπτώσεις για τη διαχείριση του υπολείμματος και άρα θα μπορούσαν να κατασκευαστούν εναλλακτικά σε τοπικό επίπεδο ή σε συνεργασίες Π.Ε.

Οι τοπικές μονάδες είναι εμφανώς ευέλικτες σε νέους στόχους, μπορούν να επεκτείνονται, να εκσυγχρονίζονται στο μέλλον, λειτουργώντας ως κίνητρο για τη ΔσΠ από τους δημότες και για τους εθνικούς στόχους (όπως ορίζει ο ΕΣΔΑ). Επίσης μπορούν σε βάθος χρόνου να μειώσουν αισθητά το κόστος διαχείρισης σε €/tn όσο αυξάνεται η ΔσΠ. Αντίθετα η κεντρική διαχείριση που προτείνεται εξαιτίας του ελάχιστου εγγυημένου τονάζ των μονάδων και των ποιοτικών παραμέτρων στην είσοδο στις μονάδες λειτουργούν ως αντικίνητρο για τους εθνικούς στόχους όπως προτείνονται στον ΕΣΔΑ. Επίσης οι τοπικές μονάδες μπορούν να εναρμονίζονται άμεσα στο θεσμικό πλαίσιο (μελλοντικοί ΕΣΔΑ, ΠΕΣΔΑ) αντίθετα από τις κεντρικές που αποτελούν πάγια κατάσταση για μια 30ετία.

Το κόστος διαχείρισης ανά τόνο στην επιλογή τοπικών μονάδων μπορεί να φθίνει με την πάροδο του χρόνου προς όφελος των δημοτών (μετακυλιόμενο στους δημότες ως δημοτικό τέλος)  αποτελώντας επιπλέον κίνητρο για συστήματα διαλογής στην πηγή ενώ στις κεντρικές μονάδες διαχείρισης παραμένει πάγιο για 28 και πλέον έτη αποτελώντας ουσιαστικά αντικίνητρο και για τους εθνικούς στόχους και για το πραγματικό κόστος στο δημότη.

Το σενάριο που κρίνεται ως το πλέον συμφέρον (τεχνικά αλλά και μακροπρόθεσμα οικονομικά) κρίνεται το ΙΙ, αυτό δηλαδή της αποκεντρωμένης διαχείρισης με τοπικές μονάδες το οποίο οδηγεί:

Σε μικρότερο κόστος κατασκευής συνολικά (Σελ 7-65, τοπικές: 152.8εκ € αντί 156.9εκ.€ των κεντρικών). Οι τοπικές μονάδες υπερκοστολογούνται έως και 10 φορές περισσότερο σε σχέση με τα τοπικά σχέδια ή τις εγκεκριμένες μελέτες τους το οποίο οδηγεί σε εμφανώς αυξημένο κόστος και παρερμηνείες,

Στο ίδιο λειτουργικό κόστος διαχείρισης (Σελ 7-65, 51€/tn) αν όχι μικρότερο με βάση την παραπάνω ανάλυση. Στην περίπτωση της κεντρικής διαχείρισης (ΣΔΙΤ) ξεκινά από 80.5€/tn (έως την κατασκευή των ΣΜΑ είναι ακόμη μεγαλύτερο) ενώ στην προσωρινή κυμαίνεται από 40-65€/tn,

Σε τάσεις εξέλιξης για ακόμη μικρότερο λειτουργικό κόστος (ακόμη και στα 40€/tn)  όσο αυξάνει η ΔσΠ (ελαστικό κόστος όσο επιτυγχάνονται οι στόχοι του ΕΣΔΑ) εφόσον οι μονάδες είναι ευέλικτες, επεκτάσιμες, μικρότερες και χωρίς απαίτηση για εγγυημένες ποσότητες (δεν μελετάται ως κριτήριο επιλεξιμότητας στον υπό πρόταση ΠΕΣΔΑ), σε χρήση νέων τεχνολογιών στο μέλλον και σε μονάδες που δεν παγιώνουν την τεχνολογία ή το κόστος για μεγάλες χρονικά περιόδους  (δεν μελετάται ως κριτήριο επιλεξιμότητας στον υπό πρόταση ΠΕΣΔΑ).

Σε εύκολη εναρμόνιση με στόχους που θα τίθενται περιφερειακά ή εθνικά στους μελλοντικούς ΠΕΣΔΑ, ΕΣΔΑ (δεν μελετάται ως κριτήριο επιλεξιμότητας στον υπό πρόταση ΠΕΣΔΑ),

Σε λειτουργία και ως μεταβατικό στάδιο έως τη λειτουργία ΧΥΤΥ ανά νομό για τη διαχείριση του υπολείμματος, πράσινων σημείων, συστημάτων ΔσΠ, προώθηση επιπλέον της οικιακής κομποστοποίησης και σε μονάδες που θα λειτουργούν ως κίνητρο για τους εθνικούς στόχους που θέτει ο ΕΣΔΑ και οι οδηγίες της Ε.Ε. (ΔσΠ, βιοαποδομήσιμο ρεύμα κ.λπ) με κύριο κριτήριο να μειώνονται συνεχώς οι ποσότητες που καταλήγουν προς ταφή και μείωση συνεχώς του κόστους διαχείρισης (δεν μελετάται ως κριτήριο επιλεξιμότητας στον υπό πρόταση ΠΕΣΔΑ)